رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 22:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَنَ غُدُ تَڟَكِيَرْ تِيتِنْ بِرْنِنْ كُمَ؞ عَكُواْوَنٜىٰ غٜىٰڢٜىٰنْ كُواْغِنْ كُوَ أَݣَويْ إِتَاثٜىٰ مَيْ بَادَ رَيْ مَيْ حَيْڢُوَرْ یَیَ سَوْ غُواْمَشَا بِيُ أَ شٜىٰكَرَا، يَنَ حَيْڢُوَ سَوْ طَيَ كُواْوَنٜىٰ وَتَ؞ غَنْيٜىٰنْ إِتَاثٜىٰنْ كُوَ دُواْمِنْ وَرْكَرْدَ دُكَنْ أَلْعُمَّيْ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
سَيْ مُتُمِنْ يَكُواْمُواْ دَنِے ذُوَا بَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ، ثَنْ نَغَ ضُوَ يَنَ ٻُلْٻُلُّواْوَ دَغَ ڧَرْڧَشِنْ بَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ ذُوَا وَجٜىٰنْ غَبَسْ، غَمَا هَيْكَلِنْ يَنَ ڢُسْكَنْتَرْ غَبَسْ؞ ضُوً يَنَ ڢِتُواْوَ دَغَ غٜىٰڢٜىٰنْ كُدُ نَبَاكِنْ ڧُواْڢَرْ هَيْكَلِنْ، يَنَ غَنْغَرُواْوَ أَغٜىٰڢٜىٰنْ كُدُ نَبَغَدٜىٰنْ؞
مُنْيِ ذُنُوبِ، عَمَّا شِ يَا طَوْكِ ذُنُبَنْمُ أَجِكِنْسَ سَعَدَّ عَكَ غِثِّيٜىٰشِ عَكَنْ غُنْغُمٜىٰنْ إِتَاثٜىٰ؞ يَا يِهَكَ دُواْمِنْ تَوُرِنْ مُتُوَرْسَ مُو مَا مُمُتُ غَ ذُنُوبِ، مُرَايُ غَ يِنْ أَدَلْثِے؞ كَمَرْ يَدَّ عَكَ رُبُوتَ «تَوُرِنْ رَوْنِنْ دَ عَكَيِ مَسَ نٜىٰ كُنْ سَامِ وَرْكٜىٰوَ؞»