رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 22:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 «غَاشِ، إِنَ ذُوَا بَدَ دَطٜىٰوَبَ! ذَنْ ذُواْ تَرٜىٰدَ لَادَنَ، إِنْ بَا كُواْوَ بِسَغَ أَبِنْدَ يَيِ؞ Faic an caibideil |
أَلْعُمَّيْ سُكَ ثِكَ دَ ڢُشِے، عَمَّا يَنْذُ لُواْكَثِنْ ڢُشِنْكَ يَا ذُواْ، لُواْكَثِ يَيِ دَ ذَاعَيِ وَمَتَتُّو شَرِيعَ، ذَاعَ بَادَ لَادَ غَ بَايِنْكَ أَنَّبَاوَا، دَ ڟَرْكَكَا وَطَنْدَ سُكٜىٰجِنْ ڟُواْرُوانْ سُونَنْكَ، دَ مَنْيَ دَ ڧَنَانَا؞ لُواْكَثِ يَيِ دَ ذَاعَ هَلَّكَ مَاسُ هَلَّكَ دُونِيَا!»