رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 22:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 يَا كُمَثٜىٰ مِنِ، «كَدَ كَرُڢٜىٰ كَلْمَرْ أَنَّبْثِنَّنْ دَ هَاتِمِ، غَمَا لُواْكَثِ يَيِ كُسَدَ دُكَنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَنْ ذَاسُ ڢَرُ؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ كَڢَطَا مُسُ، كَثٜىٰ، ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ ذَنْ كَٰوُاْ ڧَرْشٜىٰنْ وَنَّنْ كَرِنْ مَغَنَ، بَذَاسُ ڧَارَ يِنْ أَمْڢَانِ دَ وَنَّنْ كَرِنْ مَغَنَرْ عَ إِسْرَٰٓءِيلَ بَ؞ عَمَّا كَڢَطَا مُسُ ثٜىٰوَ ݣُونَكِے سُنْيِ كُسَ عِنْدَ ذَاعَ تَبَّتَرْ دَ ثِكَاوَرْ كُواْوَثٜىٰ رُعُيَ؞›