رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 22:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَعَنً مَلاَىِٕكَنْ يَنُونَ مِنِ كُواْغِنْ ضُوَ مَيْ بَادَ رَيْ، مَيْ ڨَلِّ كَمَرْ مَدُوبِے، يَنَ غُدُ دَغَ كُجٜىٰرَرْ مُلْكٍ اللَّهْ دَ طَنْ ضَغُوانْ، Faic an caibideil |
غَمَا إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «ذَنْسَا سَلَمَرْتَ تَيَلْوَتَ كَمَرْ ضُوَنْدَ يَٻَرْكٜىٰ دَغَ كُواْغِ؞ ذَنْسَا طَوْكَكَرْ أَلْعُمَّيْ تَذُواْ مَتَ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ؞ ذَاكُجِ دَاطِنْ رٜىٰنُوانْ دَتَكٜىٰيِ مُكُ، كُجِ دَاطِے يَدَّ تَكٜىٰ رِڧٜىٰكُ أَ حَنُّ، كَمَرْ جَرِرِ مَيْ جِنْ دَاطِے أَ حَنُّنْ مَامَرْسَ؞
نَكُمَجِ كُواْوَثٜىٰ حَلِتَّ أَ سَمَ دَ عَڧَسَا دَ كُمَ عَڧَرْڧَشِنْ ڧَسَا دَ ثِكِنْ تٜىٰكُ، دُكَنْ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ ثِكِنْسُ سُنَ رٜىٰرَاوَ، «يَبُواْ دَ غِرْمَ دَ طَوْكَكَ دَ إِيكُواْ، سُتَبَّتَا غَ وَنْدَ يَكٜىٰ أَ ظَوْنٜىٰ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ، دَ كُمَ غَ طَنْ ضَغُواْنَّنْ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ!»
سَيْ نَغَ وَنِ طَنْ ضَغُواْ يَنَ ڟَيٜىٰ ڟَكَانِنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكٍ دَ حَلِتُّنَّنْ حُطُ مَاسُ رَيْ؞ دَتَّاوَنَّنْ كُوَ سُنْ كٜىٰوَيٜىٰسُ؞ طَنْ ضَغُوانْ كُوَ يَنَ ڟَيٜىٰ كَمَرْ أَنْيَنْكَشِ؞ يَنَ دَ ڧَهُواْ بَݣَويْ دَ إِدَانُو بَݣَويْ، وَطَنْدَ سُكٜىٰ رُوحُواْحِ بَݣَويْ نَ اللَّهْ وَطَنْدَ عَكَ عَيْكَ أَدُكَنْ دُونِيَا؞