رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 20:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَيْ يَكَامَ دُواْدُواْنَّنْ مَيْ صِڢَّرْ مَثِيجِ، وَنَّنْ دُواْدُواْ نَتُنْدَا، وَنْدَ شِينٜىٰ مُوغُنَّنْ، كُواْ كُمَ شَيْطَنْ، مَلاَىِٕكَنْ يَطَوْرٜىٰشِ دَ سَرْڧَ حَرْ شٜىٰكَرُ دُبُو؞ Faic an caibideil |
دَبَّرْدَ نَغَنِ تَيِ كَمَ دَ دَامِسَ، عَمَّا تَنَدَ مَنْيَنْ ڧَڢَاڢُ مَاسُ غَاشِ سُواْسَيْ دَ دُواْغَيٜىٰنْ ڧُمْبَ كَمَرْ نَوَتَ نَامَنْ دَاجِنَّنْ بٜىٰيَرْ، بَاكِنْتَ كُمَ يَيِ كَمَرْ نَذَاكِ؞ دُواْدُواْنَّنْ مَيْ صِڢَّرْ مَثِيجِ كُوَ يَا بَادَبَّرْ ڧَرْڢِنْسَ دَ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ دَ كُمَ إِيكُوانْسَ مَيْغِرْمَ؞