رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 2:22 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا22 غَاشِ، ذَنْسَا تَيِ مُوغُنْ ثِيوُاْ، إِنْكُمَسَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ ظِنَ دَ عِتَ سُشَا عَذَابَ مَيْ ذَاڢِ، عِدَنْ بَسُ تُوبَ دَغَ مُوغَيٜىٰنْ أَيُّكَنْ دَسُكٜىٰيِ تَرٜىٰدَ عِتَبَ؞ Faic an caibideil |
تُواْ، كَڢَطَا مُسُ كَثٜىٰ، ‹حَڧِيڧَ، نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، بَانَجِنْ دَاطِنْ مُتُوَرْ مُوغُنْ مُتُمْ، عَمَّا نَا ڢِے سُواْ مُوغُنْ مُتُمْ يَجُويُواْ يَبَرْ حَنْيَرْسَ يَرَايُ؞ كُجُويُواْ! كُجُويُواْ دَغَ مُوغَيٜىٰنْ هَنْيُواْيِنْكُ! دُوانْمٜىٰ ذَاكُ مُتُ، يَا كُو غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؟›
إِنَجِنْ ڟُواْرُواْ ثٜىٰوَ عِدَنْ نَسَاكٜىٰ كَيْوَ وُرِنْكُ، اللَّهْ نَا ذَيْسَا إِنْشَا كُنْيَا أَغَبَنْكُ؞ إِنَڟُواْرُواْ كَدَ إِنْيِ بَڧِنْ ثِكِ سَبُواْدَ مُتَنٜىٰ دَيَوَ دَسُكٜىٰ تَيِنْ ذُنُوبِ أَدَا، وَطَنْدَ بَسُتُوبَ دَغَ عَيْكِنْ لَلَتَبَ دَ إِسْكَنْثِ دَ حَلِنْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞