رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 18:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَا يِكِرَا دَ بَبَّرْ مُرْيَ يَثٜىٰ، «تَا ڢَاطِ، بَابِيلَ مَيْغِرْمَ تَا ڢَاطِ! تَا ذَمَ وُرِنْ ذَمَنْ أَلْجَنُ دَ إِسْكُواْكِ، دَ وُرِنْ ذَمَنْ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ رُوحُ مَيْ ڧَظَنْتَا، دَ وُرِنْ ذَمَنْ كُواْوَنٜىٰ ڧَظَامِنْ ڟُنْڟُ، دَ كُواْوَنٜىٰ ڧَظَامَرْ دَبَّ دَ تَبَنْ ڨَمَ؞ Faic an caibideil |
«كَيْ، إِرْمِيَ، سَيْكَيِ أَنَّبْثِنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ كَلْمُواْمِ غَابَادَسُو؞ كَڢَطَا مُسُ، « ‹يَهْوٜىٰهْ ذَيْ يِ رُورِ دَغَ ثَنْ سَمَ، مُرْيَرْسَ ذَاتَ ڢِتُواْ دَغَ وُرِنْ ذَمَنْسَ مَيْ ڟَرْكِے؞ ذَيْ يِ رُورِنْ ڢُشِنْسَ عَكَنْ غَرْكٜىٰنْسَ، ذَيْ يِ إِيهُ كَمَرْ مَاسُ تَتَّاكَ یَیَنْ إِنَبِے دُواْمِنْ سُسَامِ ضُوَنْسُ؞ ذَيْ يِ إِيهُ عَكَنْ دُكَنْ مَذَوْنَنْ دُونِيَا،
غَرْكُنَ ذَاسُ ݣُونْتَ أَڟَكِيَرْتَ، دَ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ نَامَنْ دَاجِ؞ عُنْغُلُ دَ مُجِيَرْ دَاجِ ذَاسُ ذَوْنَ عَكَوُنَنْ غِنْشِڧَنْتَ؞ كُوكَنْ مُجِيَ ذَيْ يِتَڢِتُواْوَ دَغَ تَغَ، نَهَنْكَكَ كُمَ دَغَ بَاكِنْ ڧُواْڢَ؞ كَتَكَنْ سٜىٰدَ نَغِنٜىٰ غِنٜىٰنْتَ، أَبُواْكَنْ غَابَنْتَ ذَاسُ وَرْوَارٜىٰ؞