رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 14:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 بَعَتَٻَجِنْ ڧَضْيَا عَبَاكِنْسُبَ، دُواْمِنْ سُو مَرَسَ لَيْڢِے نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
سَيْ سَوْرَنْ شُوغَبَنِّنَّنْ دَ هَكِمَنْ يَنْكُنَ سُكَ نٜىٰمِ حَنْيَرْ دَ ذَاسُ سَامِ دَانِيٜىٰلْ دَ لَيْڢِے غَمٜىٰدَ عَيْكِنْسَ أَمُلْكٍ؞ عَمَّا بَسُ سَامِ عِنْدَ ذَاسُ كَامَشِ دَ لَيْڢِے كُواْ دَ ثِنْ حَنْثِبَ، غَمَا شِے مُتُمْ نٜىٰ مَيْ أَمِنْثِ، وَنْدَ يَكٜىٰيِنْ كُواْمٜىٰ دَيْدَيْ، كُمَ بَابُ عِنْدَ ذَاعَ سَامٜىٰشِ دَ كُسْكُرٜىٰ؞
إِنْ وَنَّنْ غَسْكِيَانٜىٰ، تُواْ، مٜىٰ ذَاعَ ثٜىٰ دَ جِنِنْ أَلْمَسِيحُ؟ شِے وَنْدَ بَاشِ دَ وَنِ تَبُواْ، يَمِيڧَ كَنْسَ غَ اللَّهْ تَوُرِنْ رُوحٌ نَنْ نَهَرْ أَبَدَا، أَيْ، لَلَّيْنٜىٰ جِنِنْسَ ذَيْ عِيَ ڟَبْتَثٜىٰ تُنَانِنْ ذُوثِيَارْمُ، مُبَرْ أَلْعَادُ مَرَسَ أَمْڢَانِ دُواْمِنْ مُبَوْتَاوَ اللَّهْ مَيْ رَيْ؞