زَبُورَا 4:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 عِدَنْ كُنْيِ ڢُشِے، كَدَ يَكَيْكُ غَ ذُنُوبِ؞ كُيِ تُنَانِنْ وَنَّنْ شِضُ أَ ذُوثِيَارْكُ يَايِنْ دَ كُكَ ݣُونْتَ أَغَدَجٜىٰنْكُ؞ Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «بَيْ كَمَاتَ كُجِڟُواْرُواْنَبَ؟ بَيْ كَمَاتَ كُيِ ضَوَرْ جِكِے أَغَبَنَبَ؟ أَيْ، نِنٜىٰ نَاسَا يَشِ يَذَمَ إِيَاكَرْ تٜىٰكُ، تَبَّتَاثِّيَرْ إِيَاكَرْ دَ بَعَ عِيَ ڧٜىٰتَرٜىٰوَبَ؞ كُواْدَيَكٜىٰ رَاڧُمَنْ ضُوَ ذَاسُيِ هَوْكَ، بَذَاسُ عِيَ ڧٜىٰتَرٜىٰ تَبَ، كُواْدَيَكٜىٰ سُنَ رُورِ، بَذَاسُ عِيَ وُثٜىٰتَبَ؞