زَبُورَا 26:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَا يَهْوٜىٰهْ، نُونَ نِے مَرَرْ لَيْڢِے نٜىٰ، غَمَا نَايِ أَبِنْدَ يَكٜىٰ دَيْدَيْ، نَكُمَ دُواْغَضَ غَ يَهْوٜىٰهْ، بَنْ يِشَكَّبَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ وَ شَيْطَنْ «كُواْ كَا لُورَ دَ بَاوَنَ أَيُوبَ؟ بَابُوَنِ مَيْكَمَ دَشِ عَدُونِيَا، شِے مَرَرْ لَيْڢِے نٜىٰ، كُمَ مَيْ غَسْكِيَ أَظُوثِ؞ يَنَ جِنْ ڟُواْرُواْنَ، يَنَ كُمَ جُويَا بَايَ غَ مُغُنْتَا؞ كُواْدَيَكٜىٰ كَيْ كَسَا إِنْيِ غَابَادَشِ، إِنْكُمَ هَلَكَاشِ بَاتَرٜىٰدَ وَنِ دَلِيلِبَ، دُكْدَهَكَ بَيْ ثَنْجَبَ، يَنَاثٜىٰ ثِكِنْ مُتُنْثِنْسَ؞»
أَبِنْ دَ يَكٜىٰسَا مُتَاڧَمَ شِينٜىٰ تُنَانِنْ ذُوثِيَارْمُ تَنَ شَيْدَ مَنَ ثٜىٰوَ مُنْيِ ذَمَ مَيْ ڟَرْكِے عَدُونِيَا دَ ذُوثِيَا طَيَ، مُسَمَّنْ ثِكِنْ ذَمَنْ دَ مُكَيِ دَكُو؞ ذَنْ ڢَطَا ثٜىٰوَ مُنْيِ حَكَ ثِكِنْ غَسْكِيَ إِرِنْ تَحَلِنْ اللَّهْ، تَوُرِنْ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ نٜىٰ، بَتَوُرِنْ حِكِمَرْ وَنَّنْ دُونِيَا بَ؞