زَبُورَا 101:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَا يَهْوٜىٰهْ، ذَنْ رٜىٰرَ وَاڧَا عَكَنْ ڧَوْنَ دَ غَسْكِيَ، أَغَرٜىٰكَ ذَنْيِ وَاڧَرْ يَبُواْ؞ Faic an caibideil |
أَ نَنْ مُنَ عِيَ غَنِنْ يَدَّ اللَّهْ يَكٜىٰدَ أَلْحٜىٰرِ دَ كُمَ ڟَنَنِ؞ يَنُونَ ڟَنَنِنْسَ غَ وَطَنْدَ سُكَ ڢَاطِ، عَمَّا يَنُونَ أَلْحٜىٰرِنْسَ أَغَرٜىٰكَ، وَتُواْ، عِدَنْ كَا ثِيغَبَدَ ذَمَ ثِكِنْ أَلْحٜىٰرِنْسَ؞ عِدَنْ كُوَ بَكَ ثِيغَبَدَ حَكَبَ، كَيْ مَا ذَاعَ سَارٜىٰكَ دَغَ تُوشٜىٰنْ كٜىٰنَنْ؞