ڧِدَايَ 4:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 «سَعَدَّ كُكٜىٰ شِرِنْ تَاشِ دَغَ ذَنْغُواْ، هَٰرُونَ دَ یَیَنْسَ ذَاسُ شِغَ تٜىٰنْتِنْ، سُكُنْثٜىٰ لَبُلٜىٰنْ وُرِے مَڢِے ڟَرْكِے سُرُڢٜىٰ عَݣُوتِنْ شَيْدَرْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ دَشِ؞ Faic an caibideil |
يَهْوٜىٰهْ يَيِ مَغَنَ دَ مُوسَٰى ثٜىٰوَ «كَڢَطَا وَطَنْعُوَنْكَ هَٰرُونَ ثٜىٰوَ كَدَ يَشِغَ وُرِے مَڢِے ڟَرْكِے عَبَايَنْ لَبُلٜىٰ دُكْ لُواْكَثِنْدَ يَغَ دَامَ؞ غَمَا أَوُرِنْ نٜىٰ نَكٜىٰ بَيَّنَ عَثِكِنْ غِرْغِجٜىٰ عَبِسَ مُرْڢِنْ عَݣُوتِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ، وَتُواْ وُرِنْ طَوْكَرْ أَلْحَكِنْ ذُنُوبِ؞ عِدَنْ كُوَ يَڧِ يِنْ بِيَيَّ دَ وَنَّنْ دُواْكَا، ذَيْ مُتُ؞
سَعَدَّ كُكٜىٰ شِرِنْ تَاشِ دَغَ ذَنْغُواْ، سَعَدَّ هَٰرُونَ دَ یَیَنْسَ سُكَ غَمَ رُڢٜىٰ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے دَ دُكَنْ كَايَنْسَ، سَيْ یَیَنْ كُواْهَتْ سُذُواْ سُطَوْكٜىٰسُ؞ عَمَّا كَدَ سُتَٻَ أَبُ مَيْ ڟَرْكِے دُواْمِنْ كَدَ سُمُتُ؞ وَطَنَّنْ سُونٜىٰ كَايَنْ تٜىٰنْتِنْ سَدُوَ وَطَنْدَ یَیَ مَظَا نَ كُواْهَتْ ذَاسُدِنْغَ طَوْكُواْوَ؞