ڧِدَايَ 32:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 دُوانْمٜىٰ ذَاكُ كَرْيَ ذُوثِيَارْ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ دَغَ حَيٜىٰوَ ذُوَا ڧَسَرْدَ يَهْوٜىٰهْ يَبَاسُ؟ Faic an caibideil |
إِنَا نٜىٰ ذَامُجٜىٰ؟ یَنْ لٜىٰڧٜىٰنْ أَسِيرِ سُنْ كَرْيَ مَنَ ڠُوِوَ دَ رَهُواْتُوانْسُ؞ سُكَثٜىٰ «مُتَنٜىٰنْ ڧَسَرْ سُنْ ڢِمُ ڧَرْڢِے كُمَ مَاسُ ڟَيِ نٜىٰ ڢِيٜىٰ دَمُو؞ بِرَنٜىٰنْسُ مَنْيَ مَنْيَ نٜىٰ، كَتَنْغَرْسُ كُمَ سُنَدَ ڟَيِ ڨُورَيْ؞ حَرْ مَا مُنْ غَا ذُرِيَرْ یَیَنْ أَنَكْ أَوُرِنْ!» ›