ڧِدَايَ 28:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 «أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ كُوَ ذَاعَ مِيڧَ یَنْ رَغُنَ بِيُ مَاسُ شٜىٰكَرَا طَيَ طَيَ مَرَرْ تَبُواْ، تَرٜىٰدَ كِلُواْ بِيُ نَغَارِ مَيْ لَوْشِ وَنْدَ عَكَ ݣُوٻَ دَ مَنْ ظَيْتُنْ دُواْمِنْ هَدَايَ تَهَڟِ، تَرٜىٰدَ هَدَايَرْتَ تَأَبِنْ شَا؞ Faic an caibideil |
غَاشِ، إِنَ سُواْ إِنْ غِنَا غِدَا دُواْمِنْ أَغِرْمَمَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَا؞ ذَنْ كٜىٰٻٜىٰ غِدَنْ دُواْمِنْ عَڧُواْنَ تُرَارٜىٰ أَغَبَنْسَ، دُواْمِنْ كُمَ عَ أَجِيٜىٰ غُرَاسَرْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ كُلُّمْ، دُواْمِنْ كُمَ أَ مِيڧَ هَدَايُ نَڧُواْنَاوَا كُواْوَثٜىٰ سَاڢِيَ دَ يَمَّ دَ نَرَانَكُنْ هُوتُ تَمَكُواْ دَ نَبُكُكُوَنْ سَابُوانْ وَتَ دَ نَسَوْرَنْ بُكُكُوَنْ دَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْمُ يَعُمَرْتَ؞ وَنَّنْ ڧَٰعِدَ ثٜىٰ تَدِنْدِنْدِنْ دُواْمِنْ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞
«سَيْ كُدَيْنَ ڧَظَنْتَرْدَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ، كُدَيْنَبِنْ جِنْ دَاطِنْكُ أَوَنَّنْ رَانَ مَيْ ڟَرْكِے؞ كُمَيْدَ رَانَرْ هُوتُنَ أَبِنْ ڢَضٍ ثِكِ، كُغِرْمَمَ رَانَرْ أَمَڟَيِنْ مَيْ ڟَرْكِے؞ كُدَرَجَنْتَرْ دَ عِتَ، كُنَ دَيْنَبِنْ هَنْيُواْيِنْ نُڢِنْ كَنْكُ، كُنَ دَيْنَبِنْ جِنْ دَاطِنْكُ، كُنَ يِنْ مَغَنْغَنُنْ بَنْظَ؞