ڧِدَايَ 25:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَعَدَّ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا سُكَيِ ذَنْغُواْ أَ شِتِّمْ، سَيْ مَذَنْسُ سُكَ ڢَارَ يِنْ لَلَتَ دَ مَاتَانْ مُتَنٜىٰنْ مُواْوَبْ؞ Faic an caibideil |
نَاكُوَ تَرَرْ دَ أَبِنْدَ يَڢِ مُتُوَ طَاثِ، مُوغُوَرْ مَثٜىٰنَّنْ، وَتُواْ وَوَنْثِ، مَيْ نُونَ مَكَ ڧَوْنَ دَ ذُوثِيَارْ تَرْكُواْ مَيْ رَاغَ؞ ضُنْغُمٜىٰوَرْ حَنُّوَنْتَ كَمَرْ تَسَرْڧَ ثٜىٰ؞ مُتُمِنْ دَيَكٜىٰ ڢَرَنْتَ وَ اللَّهْ رَيْ ذَيْ كُٻُتَ دَغَ حَنُّوَنْتَ؞ عَمَّا مُتُمْ مَيْ ذُنُوبِ بَذَيْ كُٻُتَ دَغَ حَنُّوَنْتَبَ؞
« ‹عَمَّا یَیَنْسُ سُكَ تَيَرْ مِنِ، بَسُيِ تَڢِيَ بِسَغَ ڧَٰعِدُواْدِنَبَ، بَسُ لُورَ سُكِيَايٜىٰ عُمَرْنَيْنَبَ، وَطَنْدَ عِدَنْ مُتُمْ يَكِيَايٜىٰسُ، ذَيْ رَايُ؞ سُكَيِ بَنْظَ دَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ تَاوَ؞ « ‹سَيْ نَيِ تُنَانِ ثٜىٰوَ ذَنْ ظُبَ ذَاڢِنْ ڢُشِنَ عَكَنْسُ، إِنْ غَمَ ڢُشِنَ عَكَنْسُ عَثِكِنْ دَاجِ؞
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «دَنَتَرَرْ دَ إِسْرَٰٓءِيلَ تَغَمْشٜىٰنِ كَمَرْ يَدَّ عَكَ تَرَرْ دَ إِنَبِے أَدَاجِ؞ نَغَ كَاكَنِّنْسُ كَمَرْ نُونً ڢَارِ نَیَیَنْ ٻَوْرٜىٰ أَ لُواْكَثِنْ ڢَرْكُوانْ نُونَنْسُ؞ عَمَّا دَ سُكَ كَيْ بَعَلْ ڢٜىٰيُوارْ، سُكَ كٜىٰٻٜىٰ كَنْسُ غَ أَبِنْ كُنْيَرْ نَنْ بَعَلْ؞ سُكَ ذَمَ أَبِنْ ڧَظَنْتَا كَمَرْ غُنْكِنْ دَسُكٜىٰ ڧَوْنَ؞