21 سَيْ بَلَعَمْ يَدُوبِے كٜىٰنِيَاوَا، يَيِ وَنَّنْ مَغَنَرْ أَنَّبْثِ يَثٜىٰ، «وُرِنْ ذَمَنْكُ يَكَڢُ، غِدَاجٜىٰنْكُ سُنَ أَڟَرٜىٰ ثِكِنْ دُوَڟُو؞
وَتُواْ ڧَسَرْ كٜىٰنِيَاوَا دَ كٜىٰنِظِّيَاوَا دَ كَدْمُواْنَاوَا،
أَ لُواْكَثِنْ كُوَ نَيِ تُنَانِ ثٜىٰوَ ‹ذَنْ ذَوْنَ أَغِدَانَ حَرْ لُواْكَثِنْ مُتُوَ، ݣُونَكِنَ كُمَ سُيِيَوَ كَمَرْ يَشِ،
سَيْ مُتَنٜىٰنْ ذُرِيَرْ كٜىٰنِ، بَابَنْ مَاتَرْ مُوسَٰى، سُكَ تَڢِے تَرٜىٰدَ مُتَنٜىٰنْ يَهُودَ دَغَ يٜىٰرِكُواْ، وَتُواْ بِرْنِنْ عِتَتُوَنْ دَبِينُواْ، ذُوَا دَاجِنْ يَهُودَ وَنْدَ يَكٜىٰ عَثِكِنْ نٜىٰغٜىٰبْ كُدُ دَ أَرَدْ؞ عَثَنْ سُكَ ذَوْنَ كُسَدَ أَمَلٜىٰكَاوَا؞
طَالُوتَ يَعَيْكَ دَ سَڧُواْ ذُوَاغَ كٜىٰنِيَاوَا يَثٜىٰ «كُتَاشِ كُبَرْ أَمَلٜىٰكَاوَا، دُواْمِنْ كَدَ عَكَشٜىٰكُ تَرٜىٰدَسُو، سَبُواْدَ كُنْيِ وَ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا كِرْكِ سَعَدَّ سُكَ ڢِتَ دَغَ ڧَسَرْ مَصَرْ؞» سَيْ كٜىٰنِيَاوَنْ سُكَ ڢِتَ سُكَ رَبُ دَ أَمَلٜىٰكَاوَنْ؞