ڧِدَايَ 22:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 إِنَ ضُواْڧُوانْكَ، كَذُواْ يَنْذُ، كَلَعَنْتَ مِنِ مُتَنٜىٰنَّنْ، غَمَا سُنْڢِے ڧَرْڢِينَ؞ إِنْ كَا لَعَنْتَسُ، وَتَڧِيلَ ذَنْعِيَثِ نَصَرَا عَكَنْسُ إِنْكُمَ كُواْرٜىٰسُ دَغَ ڧَسَرْ؞ غَمَا نَا سَنِ دُكْ وَنْدَ كَسَا مَسَ أَلْبَرْكَ، ذَيْ كَسَنْثٜىٰ مَيْ أَلْبَرْكَ، كُمَ دُكْ وَنْدَ كَلَعَنْتَ، ذَيْ كَسَنْثٜىٰ لَعَنَنّٜىٰ؞» Faic an caibideil |
سَرْكِے أَهَبْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَأَمْسَ مَسَ يَثٜىٰ «عِ، أَݣَويْ وَنِنْ دَ ذَامُ عِيَ نٜىٰمَنْ نُڢِنْ يَهْوٜىٰهْ تَوُرِنْسَ، سُونَنْسَ مِكَيَ طَنْ إِمْلَ؞ عَمَّا بَانَ سُوانْسَ، سَبُواْدَ بَايَ أَنَّبْثِ مَيْݣَوْ عَكَيْنَ، سَيْدَيْ مَسِيڢَ؞» سَرْكِے يٜىٰهُواْشَڢَتْ نَ يَهُودَ يَثٜىٰ «سَرْكِے، كَدَ كَيِ مَغَنَ حَكَ؞»