ڧِدَايَ 22:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 شِ دَ دُكَنْ مُواْوَبَاوَا سُكَ ڢِرْغِتَ ڨُورَيْ سَبُواْدَ يَوَنْ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا؞ سَيْ بَبَّنْ ڟُواْرُواْ يَكَامَ دُكَنْ مُواْوَبَاوَا؞ Faic an caibideil |
سُكَ أَمْسَوَ يُواْشُوَ سُكَثٜىٰ «رَنْكَيَدَطٜىٰ! مُنْيِ حَكَنَنْ غَمَا مُنَ تَجِنْ لَابَرِ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ يَيِ وَبَاوَنْسَ مُوسَٰى أَلْڧَوَرِ ثٜىٰوَ ذَيْبَاكُ دُكَنْ ڧَسَرْ، يَكُمَ هَلَّكَرْ دَ دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ سَبُواْدَكُو؞ دُواْمِنْ حَكَ مُنَ جِنْ ڟُواْرُوانْكُ سُواْسَيْ سَبُواْدَ رَايُكَنْمُ؞ شِيَسَا مُنْيِ وَنَّنْ؞