ڧِدَايَ 22:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 اللَّهْ يَثٜىٰ وَ بَلَعَمْ «بَذَاكَ تَڢِے تَرٜىٰدَسُوبَ؞ بَذَاكَ كُمَ لَعَنْتَرْدَ مُتَنٜىٰنْ بَ، غَمَا مَاسُ أَلْبَرْكَ نٜىٰ سُو دَغَ غَرٜىٰنِ؞» Faic an caibideil |
سَيْ أَظَرِيَ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ دَغَ غِدَنْ ظَدُواكْ يَأَمْسَ وَ هٜىٰزٜىٰكِيَ يَثٜىٰ «تُنْدَغَ لُواْكَثِنْ دَ مُتَنٜىٰ سُكَ ڢَارَ كَٰوُاْ ݣَوْتَنْسُ أَ غِدَنْ يَهْوٜىٰهْ، مُنَ سَامُنْ إِسَشّٜىٰنْ أَبِنْدَ ذَامُثِ حَرْ مُبَرِ، غَمَا يَهْوٜىٰهْ يَا أَلْبَرْكَثِ مُتَنٜىٰنْسَ سُواْسَيْ؞ شِيَسَا مُنَدَ ضَغُواْوَرْ كَايَنَّنْ دَيَوَ؞»
إِنَ ضُواْڧُوانْكَ، كَذُواْ يَنْذُ، كَلَعَنْتَ مِنِ مُتَنٜىٰنَّنْ، غَمَا سُنْڢِے ڧَرْڢِينَ؞ إِنْ كَا لَعَنْتَسُ، وَتَڧِيلَ ذَنْعِيَثِ نَصَرَا عَكَنْسُ إِنْكُمَ كُواْرٜىٰسُ دَغَ ڧَسَرْ؞ غَمَا نَا سَنِ دُكْ وَنْدَ كَسَا مَسَ أَلْبَرْكَ، ذَيْ كَسَنْثٜىٰ مَيْ أَلْبَرْكَ، كُمَ دُكْ وَنْدَ كَلَعَنْتَ، ذَيْ كَسَنْثٜىٰ لَعَنَنّٜىٰ؞»