ڧِدَايَ 22:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 إِسْرَٰٓءِيلَاوَا سُكَتَاشِ سُكَ كَامَ حَنْيَ سُكَيِ ذَنْغُواْ أَ ڢِيلَيٜىٰنْ مُواْوَبْ أَغَبَشِنْ كُواْغِنْ يُواْدَنْ سُنَ كَلُّوانْ يٜىٰرِكُواْ؞ Faic an caibideil |
سَيْ ضُوً دَيَكٜىٰ غَنْغَرُواْوَ يَڟَيَ؞ يَتَتَّارُ أَوُرِے طَيَ يَيِ تُدُ دَغَ نٜىٰسَ سُواْسَيْ، أَوَنِ غَرِنْ دَ عَكٜىٰ كِرَا ءَادَمُ كُسَدَ ظَرٜىٰتَنْ؞ ضُوً دَيَكٜىٰ غَنْغَرُواْوَ ذُوَا تٜىٰكُنْ أَرَبَ، وَتُواْ تٜىٰكُنْ غِشِرِ، يَيَنْكٜىٰ غَبَاطَيَ؞ مُتَنٜىٰنْ كُوَ سُكَ ڧٜىٰتَرٜىٰ كُواْغِنْ أَوُرِنْ دَيَكٜىٰ ڢُسْكَنْتَرْ يٜىٰرِكُواْ؞