12 دَغَ ثَنْ سُكَتَاشِ سُكَ كَامَ حَنْيَ سُكَيِ ذَنْغُواْ أَ ݣُورِنْ ظٜىٰرٜىٰدْ؞
سَعَنً سَيْ سُكَتَاشِ دَغَ عُواْبُواتْ، سُكَ كَامَ حَنْيَ، سُكَيِ ذَنْغُواْ عَكُڢَيْ نَ أَبَرِمْ، أَدَاجِنْ دَيَكٜىٰ عَ إِيَاكَرْ ڧَسَرْ مُواْوَبْ تَغَبَسْ وَجٜىٰنْ ڢِتُواْوَرْ رَانَ؞
سُكَتَاشِ سُكَ كَامَ حَنْيَ دَغَ إِيٜىٰ أَبَرِمْ، سُكَيِ ذَنْغُواْ أَ دِبُوانْ غَدْ؞
«سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ، ‹كُتَاشِ كُكَامَ حَنْيَ، كُڧٜىٰتَرٜىٰ كُواْغِنْ أَرْنُوانْ؞ غَاشِ، نَبَادَ سَرْكِے سِهُوانْ نَ أَمُواْرِيَاوَا وَنْدَ يَكٜىٰ مُلْكِ أَ هٜىٰشْبُوانْ أَ حَنُّنْكُ، دُكْ دَ ڧَسَرْسَ؞ كُڢَارَ ثِنْ غَادُوانْ ڧَسَرْ تَوُرِنْ ڢَاطَ مَسَ دَ يَاڧِ؞