ڧِدَايَ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «دُكْ لُواْكَثِنْ دَ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا ذَاسُ كَڢَ ذَنْغُواْ، كُواْوَنٜىٰ دَنْغِ ذَيْ كَڢَ تٜىٰنْتُنَنْسُ بِسَغَ غِدَاجٜىٰنْ كَاكَنِّنْسُ عَڧَرْڧَشِنْ تُوتَرْ ذُرِيَرْسُ؞ دُكَنْ تٜىٰنْتُنَنْ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا ذَاسُ كٜىٰوَيَ تٜىٰنْتِنْ كَسَنْثٜىٰوَرْ يَهْوٜىٰهْ، سُنَ ڢُسْكَنْتَرْ تٜىٰنْتِنْ؞» Faic an caibideil |
يَثٜىٰ مِنِ «يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، وَنَّنْ وُرِينٜىٰ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنَ دَ وُرِنْ دَ ذَنْسَا تَڢِنْ ڧَڢَاڢُنَ، عِنْدَ ذَنْ ذَوْنَ عَثِكِنْ جَمَعَتَ إِسْرَٰٓءِيلَ حَرْ أَبَدَا؞ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ بَ كُمَ، كُواْ سُو، كُواْ سَرَاكُنَنْسُ؞ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ تَوُرِنْ يِنْ كَارُوَنْثِ أَوُرِنْ سُجَّدَ بَ، بَ كُوَ ذَاسُ ڧَارَ كَكَّڢَ أَبُبُوَنْ تُنَاوَا دَ سَرَاكُنَنْ دَ سُكَ مُتُ أَوُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ عَتُدَّيْبَ؞
أَ مَيْمَكُوانْ حَكَ، ذَاكَسَا لَوِيَاوَا سُذَمَ مَاسُ لُورَ دَ تٜىٰنْتِنْ شَيْدَرْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَرٜىٰدَ دُكَنْ كَايَنْ عَيْكِنْسَ دَ دُكَنْ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ ثِكِنْ تٜىٰنْتِنْ؞ لَوِيَاوَا ذَاسُ ذَمَ مَاسُ طَوْكَرْ تٜىٰنْتِنْ دَ دُكَنْ كَايَنْ عَيْكِنْسَ؞ ذَاسُ كُمَ لُورَ دَشِ عَكُواْعِنَ دَ عَكَيِ ذَنْغُواْ، كُمَ ذَاسُ ذَوْنَ كٜىٰوَيٜىٰ دَشِ؞