12 بِسَغَ يَوَنْ أَبِنْدَ ذَاعَ مِيڧَ، حَكَ ذَاعَيِ دَ كُواْوَنّٜىٰنْسُ؞
«تَهَكَنٜىٰ ذَاعَيِ دَ كُواْوَنٜىٰ بِجِمِ، كُواْ ضَغُواْ، كُواْ طَنْ ضَغُواْ، كُواْ بُنْسُرُ وَنْدَ ذَاعَ مِيڧَ؞
كُواْوَنٜىٰ طَنْ ڧَسَا نَ إِسْرَٰٓءِيلَ ذَيْبِے وَطَنَّنْ ڧَٰعِدُواْدِ، سَعَدَّ يَكٜىٰ مِيڧَ هَدَايَرْدَ عَكَ مِيڧَ دَ وُتَا، هَدَايَ مَيْ دَاطِنْ ڧَنْشِ غَ يَهْوٜىٰهْ؞