3 سَعَدَّ عَكَ بُوسَ وَطَنَّنْ كَكَكِ بِيُ غَبَاطَيَ، جَمَعَ غَبَاطَيَ ذَاسُ تَتَّارُ أَغَبَنْكَ عَڧُواْڢَرْ شِغَ تٜىٰنْتِنْ سَدُوَ؞
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «عَيِ شٜىٰلَ أَ يَهُودَ، أَ سَنَرْ أَ عُرُوشَلِيمَ ثٜىٰوَ ‹عَبُوسَ ڧَهُواْ ثِكِنْ دُكَنْ ڧَسَرْ! عَتَادَ مُرْيَ عَثٜىٰ، «كُتَتَّارُ، مُغُدُ ذُوَا ثِكِنْ بِرَنٜىٰ مَاسُ كَتَنْغَ!»
كُبُوسَ ڧَهُواْ أَ سِهِيُواْنَ، كُيِ إِيهُ عَكَنْ بَبَّنْ تُدُنَ مَيْ ڟَرْكِے! بَرِ دُكَنْ مَذَوْنَنْ ڧَسَرْ سُڢِرْغِتَ، غَمَا رَانَرْ يَهْوٜىٰهْ تَنَ ذُوَا كُمَ رَانَرْ تَيِ كُسَ؞