ڧِدَايَ 10:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 «كَڧٜىٰرَ كَكَكِ بِيُ نَأَظُرْڢَا؞ ذَاعَيِ أَمْڢَانِ دَسُو دُواْمِنْ عَكِرَا تَارُوانْ جَمَعَ، كُواْ كُمَ عَيِ شٜىٰلَرْ تَاشِ دَغَ ذَنْغُواْ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً دُكَنْ لَوِيَاوَنْ دَسُكٜىٰ مَوَاڧَ، وَتُواْ أَسَڢْ دَ هٜىٰمَنْ دَ يٜىٰدُتُنْ دَ یَیَنْسُ مَظَا دَ مَاتَا، تَرٜىٰدَ یَنْعُوَنْسُ سُكَسَا رِيغُنَنْ دَ عَكَيِ دَ لِيلِنْ مَيْݣَوْ؞ سُكَ ڟَيَ أَغَبَشِنْ بَغَدٜىٰنْ سُنَ تَبُغَ كُغٜىٰ، سُنَ كَطَ مُواْلُواْ دَ غَرَايَ؞ أَݣَويْ كُمَ ڢِرِسْتُواْثِے طَرِے دَ عَشِرِنْ مَاسُ بُوسَ كَكَكِ؞