نٜىٰهٜىٰمِيَ 4:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 سَيْ نِے نٜىٰهٜىٰمِيَ نَيِ أَدُّعَ نَثٜىٰ، «كَجِ يَدَّ سُكٜىٰيِ مَنَ رٜىٰنِ، يَا اللَّهْ نْمُ! بَرِ ذَاغِنْ دَسُكٜىٰيِ مَنَ يَكُواْمَ كَنْسُ؞ سَا عَكْوَاشٜىٰسُ عَكَيْسُ بَوْتَا أَوَتَ ڧَسَا كَمَرْ دُوكِيَرْ دَ عَكَ ڨُوثٜىٰ دَغَ وُرِنْ يَاڧِ؞ Faic an caibideil |
دَاوُدَ يَتَمْبَيِ سُواْجُواْجِنْ دَسُكٜىٰ كُسَدَشِ يَثٜىٰ «مٜىٰنٜىٰنٜىٰ ذَاعَيِ وَوَنْدَ يَكَشٜىٰ وَنَّنْ مُتُمِنْ ڢِلِسْتِيَ دُواْمِنْ عَثٜىٰثِ إِسْرَٰٓءِيلَ دَغَ وَنَّنْ أَبِنْ كُنْيَا؟ شِنْ! وَنٜىٰنٜىٰ مُتُمِنْ ڢِلِسْتِيَ، ڧَظَامِنْ أَرْنٜىٰ مَرَرْ كَاثِيَ؟ أَيْ، بَذَاعَ بَرْشِ يَذَاغِ سُواْجُواْجِنْ اللَّهْ مَيْ رَيْ بَ!»