مَرْكُسْ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 مُتَنٜىٰ دَيَوَ سُكَ تَارُ، حَرْ بَا سَوْرَنْ وُرِے، كُواْ عَبَاكِنْ ڧُواْڢَ مَا؞ عِيسَىٰ يَنَ ڢَطَا مُسُ كَلْمُواْمِنْ اللَّهْ؞ Faic an caibideil |
وَتَرَانَ عِيسَىٰ يَنَ كُواْيَرْوَا سَيْ وَطَنْسُ ڢَرِسِيَاوَا دَ مَلَمً كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى وَطَنْدَ سُكَذُواْ دَغَ كُواْوَنٜىٰ ڧَوْيٜىٰ دَيَكٜىٰ عَيَنْكِنْ غَلِيلِ دَ نَ يَهُودِيَ دَ كُمَ دَغَ بِرْنِنْ عُرُوشَلِيمَ، سُنَ ظَوْنٜىٰ أَوُرِنْ؞ إِيكُوانْ عُبَنْغِجِ كُوَ يَنَ تَرٜىٰ دَشِ دُواْمِنْ يَوَرْكَرْدَ مَاسُثِيوُاْ؞