مِيكَ 6:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 إِسْرَٰٓءِيلَ، كُجِ أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَغَيَ مِنِ؞ «تَاشِ كَبَيَّنَ ڧَارَتَ عَكَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ أَغَبَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ، بَرِ تُدَّيْ سُجِ مُرْيَرْكَ؞» Faic an caibideil |
كَثٜىٰ، ‹يَا كُو مَنْيَنْ تُدَّنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُجِ مَغَنَرْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ! غَا أَبِنْدَ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ عَكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ دَ ڧأَنَانً تُدَّيْ دَ ڧأَنَانً ݣُورُرُوَ دَ مَنْيَنْ ݣُورُرُوَ؞ غَاشِ، نِے ذَنْ كَٰوُاْ تَكُواْبِے عَكَنْكُ، إِنْكُمَ هَلَّكَرْ دَ وُرَارٜىٰنْ سُجَّدَرْكُ؞