مِيكَ 5:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «عَمَّا كٜىٰ غَرِنْ بَيْتَلَحْمِ نَ عٜىٰڢْرَتَ، كٜىٰ یَرْ ڧَرَمَثٜىٰ عَثِكِنْ ذُرِيَرْ يَهُودَ، عَمَّا دَغَ ثِكِنْكِ وَنِ ذَيْڢِتُواْ دُواْمِنَ وَنْدَ ذَيْ يِمُلْكٍ إِسْرَٰٓءِيلَ وَنْدَ أَصَلِنْسَ دَغَ زَامَانِنْ دَا نٜىٰ، دَغَ ݣُونَكِنْ دَا يَكٜىٰ؞» Faic an caibideil |
أَ زَامَانِنْ دَ شُوغَبَنِّ سُكٜىٰيِنْ عَيْكِ كَمَرْ سَرَاكُنَ عَڧَسَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ، عَكَيِ يُنْوَ مَيْ ڟَنَنِ عَڧَسَرْ؞ سَيْ وَنِ مُتُمِنْ بَيْتَلَحْمِ تَيَنْكِنْ يَهُودَ يَتَاشِ، يَطَوْكِ مَاتَرْسَ دَ یَیَنْسَ مَظَا بِيُ يَبَرْ ڧَسَرْ، يَتَڢِے يَيِ ذَمَنْسَ ثِكِنْ ڧَسَرْ مُواْوَبْ نَطَنْ لُواْكَثِ؞
سَيْ دُكَنْ مُتَنٜىٰ تَرٜىٰدَ شُوغَبَنِّنْ دَسُكٜىٰ أَوَجٜىٰنْ شَرِيعَ عَڧُواْڢَرْ غَرِ سُكَ أَمْسَ «عِ، مُو شَيْدُ نٜىٰ؞ بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَسَا مَثٜىٰنَّنْ دَ ذَاتَ شِغَ غِدَنْكَ يَوْ تَذَمَ كَمَرْ رَحِيلَةُ دَ لَيْعَتُ، وَطَنْدَ سُكَ ذَمَ كَاكَنِّنْ كَاكَنِّنْ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ بَرِ كُمَ كَيَلْوَتَ أَ عٜىٰڢْرَتَ، كَكُمَيِ سُونَ أَ بَيْتَلَحْمِ؞