مِيكَ 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 أَلْعُمَّيْ دَيَوَ ذَاسُذُواْ سُثٜىٰ، «كُذُواْ، مُهَوْرَ تُدُنْ يَهْوٜىٰهْ، ذُوَا غِدَنْ اللَّهْ نَ يَعْڧُوبَ، يَكُواْيَ مَنَ هَنْيُواْيِنْسَ، مُو كُمَ مُيِ تَڢِيَ أَ حَنْيَرْسَ؞» غَمَا دَغَ سِهِيُواْنَ كُواْيَرْوَا ذَاتَ ڢِتُواْ، دَغَ عُرُوشَلِيمَ مَغَنَرْ يَهْوٜىٰهْ ذَاتَ ذُواْ؞ Faic an caibideil |
نِے يَهْوٜىٰهْ، ذَنْ كَوَرْدَ كٜىٰكُنَنْ دُواْكِنْ يَاڧِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ، ذَنْ كُمَ كَوَرْدَ دَوَكِ دَغَ عُرُوشَلِيمَ؞ بَكَنْ يَاڧِ مَا ذَاعَ كَرْيَشِ؞ سَرْكِنْكُ ذَيْ كَٰوُاْ سَلَمَ غَ أَلْعُمَّيْ؞ مُلْكِنْسَ ذَيْ يَطُ دَغَ تٜىٰكُ ذُوَا تٜىٰكُ، دَغَ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ حَرْ ذُوَا إِيَاكَرْ دُونِيَا؞