مِيكَ 2:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 كُكَنْ كُواْرِ مَاتَانْ مُتَنٜىٰنَ دَغَ غِدَاجٜىٰنْسُ مَاسُ ݣَوْ؞ كُكَنْ كَوَرْدَ أَلْبَرْكَتَ دَغَ وُرِنْ یَیَنْسُ حَرْ أَبَدَا؞ Faic an caibideil |
تُواْ، بَرِ مَيْغِرْمَ سَرْكِينَ يَكَسَ كُنّٜىٰ يَجِ أَبِنْدَ ذَنْ ڢَطَا؞ عِدَنْ يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ يَسَاكَ كَيِ ڢُشِے دَنِے، بَرِ يَكَرْٻِ هَدَايَ تَهَڟِ؞ عَمَّا عِدَنْ مُتَنٜىٰنٜىٰ سُكَسَاكَ، بَرِ أَ لَعَنْتَسُ، يَهْوٜىٰهْ كُوَ شِينٜىٰ شَيْدَتَ؞ غَمَا سُنْ كُواْرٜىٰنِ دُواْمِنْ كَدَ إِنْسَامِ رَبُواْ ثِكِنْ غَادُوانْ يَهْوٜىٰهْ سُنَ ثٜىٰوَ ‹كَجٜىٰ كَبَوْتَوَ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ؞›