مِيكَ 2:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 عِدَنْ مُتُمْ يَا تَاشِ يَنَ تَمَغَنَرْ ڧَضْيَا يَنَ ثٜىٰوَ ‹ذَنْيِ مُكُ وَعَظِ غَمٜىٰدَ ضُوً إِنَبِے دَ أَبِنْ كَٰوُاْ بُغُوَ عَيَلْوَثٜىٰ؞› إِرِنْ مَيْ وَعَظِنَّنْ نٜىٰ مُتَنٜىٰ سُكٜىٰسُواْ!» Faic an caibideil |
عَثِكِنْ أَنَّبَاوَنْ عُرُوشَلِيمَ، نَغَ وَنِ أَبُ مَڢِے بَنْ ڨَمَ؞ سُنَيِنْ ظِنَ سُنَ تَڢِيَ ثِكِنْ ڧَضْيَا، سُنَ ڧَرْڢَڢَ حَنُّنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا، حَرْ بَاوَنْدَ يَجُويَ دَغَ حَلِنْ مُغُنْتَارْسَ؞ دُكَنْسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ سُواْدُوامْ أَغَرٜىٰنِ، مَذَوْنَنْ بِرْنِنْسُ كُوَ كَمَرْ غُواْمُواْرَ؞»
غَاشِ، إِنَ كُمَ غَابَادَ مَاسُ يِنْ أَنَّبْثِنْ مَڢَرْكَنْ ڧَضْيَا؞ سُنَ ڢَطِنْ مَڢَرْكَنْ سُنَ سَا جَمَعَتَ سُكَوْثٜىٰ دَغَ حَنْيَرْ غَسْكِيَ تَدَلِيلِنْ ڧَضْيَارْسُ دَ تَاڧَمَرْسُ تَبَنْظَ؞ نِے بَنْعَيْكٜىٰسُبَ، بَنْ كُوَ عُمَرْثٜىٰسُبَ، بَذَاسُ كُوَ ذَمَ دَ أَمْڢَانِ غَ وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ كُواْ كَطَنْبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞»
شُوغَبَنِّنْتَ سُنَ يَنْكٜىٰ شَرِيعَ تَثِنْ حَنْثِ؞ ڢِرِسْتُواْثِنْتَ سُنَ كُواْيَرْوَا دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ رِيبَ، أَنَّبَاوَنْتَ سُنَ أَنَّبْثِ دُواْمِنْ نٜىٰمَنْ كُطِ؞ دُكْدَهَكَ سُنَ ڟَمَّنِ يَهْوٜىٰهْ يَنَ تَرٜىٰدَسُو، سُنَ ثٜىٰوَ «أَيْ، يَهْوٜىٰهْ يَنَ ڟَكِيَرْمُ، بَ مَسِيڢَرْ دَ ذَاتَ ڢَاطُواْ عَكَنْمُ!»