مِيكَ 1:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 مَنْيَنْ تُدَّيْ ذَاسُ نَرْكٜىٰ عَڧَرْڧَشِنْ تَڢِنْ ڧَڢَاڢُنْسَ كَمَرْ كَكِنْ ظُمَ أَغَبَنْ وُتَا، سُنَ غَنْغَرُواْوَ كَمَرْ ضُوَ دَغَ كَنْ تُدُ ذُوَا ݣُورِ؞ Faic an caibideil |
أَ رَانَرْ نَنْ ڧَڢَاڢُنْسَ ذَاسُ ڟَيَ عَكَنْ تُدُنْ ظَيْتُنْ، وَنْدَ يَكٜىٰ غَبَسْ دَ بِرْنِنْ عُرُوشَلِيمَ؞ تُدُنْ ظَيْتُنْ كُوَ ذَيْ ڟَٰغٜىٰ كَشِ بِيُ دَغَ غَبَسْ ذُوَا يَمَّ، يَبَرْ بَبَّنْ ݣُورِ أَڟَكَانِنْسُ؞ كَشِ غُدَا نَتُدُنْ ذَيْ جَنْيٜىٰ ذُوَا وَجٜىٰنْ أَرٜىٰوَ؞ كَشِ طَيَنْ كُمَ ذَيْ جَنْيٜىٰ ذُوَا كُدُ؞