مِيكَ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كَسَ كُنّٜىٰ، يَا كُو دُكَنْ ڧَبِيلُ، سَوْرَرَ، يَا كٜىٰ دُونِيَا دَ دُكَنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ثِكِنْكِ؞ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ دَ كَنْسَ يَنَ كَٰوُاْ شَيْدَ عَكَنْكُ، يَهْوٜىٰهْ ذَيْ يِمَغَنَ دَغَ هَيْكَلِنْسَ مَيْ ڟَرْكِے؞ Faic an caibideil |
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»