مَلَكَيْ 4:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 «غَاشِ، ذَنْعَيْكَ مُكُ أَنَّبِے إِلْيَاسُ كَاڢِنْ بَبَّرْ رَانَرْ نَنْ مَيْ بَرَظَنَ تَ يَهْوٜىٰهْ تَذُواْ؞ Faic an caibideil |
يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ «غَاشِ، رَانَ تَنَ ذُوَا، تَنَ ڧُونَ كَمَرْ وُتَرْ مَڧٜىٰرَ، سَعَدَّ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ دَ دُكَنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا ذَاسُ ڧُواْنٜىٰ كَمَرْ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ؞ رَانَرْ دَتَكٜىٰ ذُوَا ذَاتَ ثِنْيٜىٰسُ ڧُرْمُسْ دَغَ تُوشٜىٰ حَرْ رَسَّنْسُ، بَا أَبِنْدَ ذَيْ ضَغٜىٰ مُسُ؞
ذَيْ وُثٜىٰ غَبَنْ عُبَنْغِجِ، يَكُمَيِ عَيْكِنْسَ دَ دُكَنْ ڧَرْڢِنْسَ دَ كُمَ ڧَرْڢِنْ ذُوثِيَا كَمَرْ أَنَّبِے إِلْيَاسُ؞ ذَيْ كَٰوُاْ ذَمَنْ لَاڢِيَ ڟَكَانِنْ إِيَايٜىٰ دَ یَیَنْسُ؞ ذَيْ جُويُواْ دَ مُتَنٜىٰ مَاسُ رَشِنْ بِيَيَّ سُذَمَ مُتَنٜىٰ مَاسُ أَدَلْثِے، تَهَكَ ذَيْ شِرْيَ وَ عُبَنْغِجِ مُتَنٜىٰنْسَ؞»