مَلَكَيْ 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 عَمَّا أَغَرٜىٰكُ، كُو دَ كُكٜىٰ ڟُواْرُوانْ سُونَنَ، شَرِيعَرْ غَسْكِيَ ذَاتَ ڢِتُواْ مُكُ تَيَطُ كَمَرْ ڢِتُواْوَرْ رَانَ؞ حَصْكٜىٰنْتَ ذَيْ كَٰوُاْ وَرْكٜىٰوَ؞ ذَاكُ ڢِتَ كُنَ ڟَلّٜىٰ كَمَرْ یَنْ بِجِمَنْ دَ عَكَ سَكٜىٰ دَغَ إِغِيَ؞ Faic an caibideil |
بَنْدَ حَكَمَا وَتَ ذَيْ يِ حَصْكٜىٰ كَمَرْ رَانَ، رَانَ كُمَ ذَاتَ ڧَارَ حَصْكٜىٰنْتَ حَرْ سَوْ بَݣَويْ، كَمَرْ أَنْتَتَّارَ حَصْكٜىٰنْ رَانَ نَݣُونَ بَݣَويْ أَ رَانَ طَيَ؞ وَنَّنْ ذَيْ ڢَرُ نٜىٰ أَ رَانَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَارَ طَطَّوْرَ مِيكِنْ مُتَنٜىٰنْسَ يَكُمَ وَرْكَرْدَ رَوْنُكَنْ دَ يَيِ مُسُ؞
عَكَنْ كُواْوَنٜىٰ بَاكِنْ كُواْغِنْ، عِتَتُوَ إِرِ إِرِ مَاسُ بَادَ أَمْڢَانِ ذَاسُيِ غِرْمَ؞ غَنْيَيٜىٰنْسُ بَذَاسُ تَٻَ بُوشٜىٰوَبَ، كُمَ عِتَتُوَنْ بَذَاسُ تَٻَ ڢَاسَ بَادَ یَیَبَ، عَمَّا ذَاسُيِ تَبَادَ یَیَ كُواْوَنٜىٰ وَتَ؞ غَمَا ضُوً دَ يَكٜىٰبِے تَغِنْدِنْ عِتَتُوَنْ دَغَ هَيْكَلِنْ نٜىٰ يَٻُلُّواْ؞ یَیَنْ عِتَتُوَنْ عَبِنْثِنٜىٰ، غَنْيَيٜىٰنْسُ كُوَ مَاغَنِنٜىٰ؞»
وَطَنَّنْ أَبُبُوَ دُكْ سُنْ بَامُ تَبَّثِنْ مَغَنَرْ أَنَّبَاوَا نَدَا غَمٜىٰدَشِ؞ يَا ݣَوْتُ ڢَا كُمَيْدَ حَنْكَلِ غَ وَنَّنْ مَغَنَ سَبُواْدَ تَذَمَ كَمَرْ ڢِتِلَ مَيْ حَصْكَكَاوَا أَوُرِے مَيْ دُهُ حَرْ ذُوَا وَايٜىٰوَرْ غَرِ، لُواْكَثِنْ دَ حَصْكٜىٰنْ تَوْرَرُواْ نَسَاڢِيَ يَٻُلُّواْ مُكُ أَ ذُوثِيَا؞
أَلْعُمَّيْ سُكَ ثِكَ دَ ڢُشِے، عَمَّا يَنْذُ لُواْكَثِنْ ڢُشِنْكَ يَا ذُواْ، لُواْكَثِ يَيِ دَ ذَاعَيِ وَمَتَتُّو شَرِيعَ، ذَاعَ بَادَ لَادَ غَ بَايِنْكَ أَنَّبَاوَا، دَ ڟَرْكَكَا وَطَنْدَ سُكٜىٰجِنْ ڟُواْرُوانْ سُونَنْكَ، دَ مَنْيَ دَ ڧَنَانَا؞ لُواْكَثِ يَيِ دَ ذَاعَ هَلَّكَ مَاسُ هَلَّكَ دُونِيَا!»