مَلَكَيْ 4:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ «غَاشِ، رَانَ تَنَ ذُوَا، تَنَ ڧُونَ كَمَرْ وُتَرْ مَڧٜىٰرَ، سَعَدَّ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ دَ دُكَنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا ذَاسُ ڧُواْنٜىٰ كَمَرْ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ؞ رَانَرْ دَتَكٜىٰ ذُوَا ذَاتَ ثِنْيٜىٰسُ ڧُرْمُسْ دَغَ تُوشٜىٰ حَرْ رَسَّنْسُ، بَا أَبِنْدَ ذَيْ ضَغٜىٰ مُسُ؞ Faic an caibideil |
«وَنٜىٰنٜىٰ يَتَادَ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ دَغَ غَبَسْ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَكِرَا شِ يَيِ مَسَ حِدِمَ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَبَا شِ نَصَرَا عَكَنْ أَلْعُمَّيْ، يَكُمَ بَاشِ نَصَرَرْ يَاڧِ عَكَنْ سَرَاكُنَ؟ تَكُواْبِنْ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ يَسَسَّرٜىٰسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ ڧُورَا! كِبِيُواْيِنْسَ سُنْ وَرْوَاڟَرْ دَسُو كَمَرْ دُوسَ عَ إِسْكَ؞
دُواْمِنْ حَكَ كَمَرْ يَدَّ هَرْشٜىٰنْ وُتَا يَكَنْ ثِنْيٜىٰ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ، كَمَرْ يَدَّ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَرْ دَبُّواْبِے تَكٜىٰ ٻَثٜىٰوَ أَوُتَا، حَكَنٜىٰ سَيْوُاْيِنْكُ ذَاسُ ضُٻَ، ڢُلَوَرْكُ ذَاتَ ٻَثٜىٰ كَمَرْ ڧُورَا؞ غَمَا كُنْڧِ كُواْيَرْوَرْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، كُكَ رٜىٰنَ مَغَنَرْ مَيْ ڟَرْكِنَّنْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ؞