مَلَكَيْ 2:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 غَاشِ، ذَنْ ڟَاوَتَا وَ یَیَنْكُ، إِنْكُمَ شَاڢَ كَاشِنْ دَبُّواْبِنْ هَدَايُنْكُ أَ ڢُسْكُواْكِنْكُ، سَعَنً ذَنْ ڢِتَرْ دَكُو تَرٜىٰدَ كَاشِنْ دَبُّواْبِنْ؞ Faic an caibideil |
ذَاعَ شِمْڢِطَا ڧَسُسُوَنْ أَ رَانَ دَ أَوَتَ دَ أَغَبَنْ دُكَنْ تَوْرَرِنْ سَمَ، أَبُبُوَنْ دَ مُتَنٜىٰنَ سُكَ ڧَوْنَثٜىٰسُ، سُكَ كُمَ بَوْتَا مُسُ، وَطَنْدَ سُكَ نٜىٰمِ شَوَرَرْسُ، سُكَيِ مُسُ سُجَّدَ؞ بَذَاعَ تَتَّارَ ڧَسُسُوَنْ أَبِنّٜىٰبَ، عَمَّا ذَاعَ تَتَّاكٜىٰسُ كَمَرْ كَاشِنْ دَبَّ أَ ڢُسْكَرْ ڧَسَا؞