مَلَكَيْ 1:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 «يَنْذُ ڢَا، سَيْ كُنٜىٰمِ ڢُسْكَرْ اللَّهْ، كُواْ ذَيْ نُونَ مَنَ أَلْحٜىٰرِ؞ أَيْ، بَذَيْ سَوْرَرِ أَدُّعَرْكُبَ! غَمَا وَنَّنْ لَيْڢِنْكُنٜىٰ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞ Faic an caibideil |
سَيْ سُكَ ثِيغَبَدَ مَغَنَ ثٜىٰوَ «تُواْ، سَرْكِے هٜىٰزٜىٰكِيَ نَ يَهُودَ دَ دُكَنْ جَمَعَرْ يَهُودَ سُنْ كَشٜىٰ أَنَّبِے مِيكَ نٜىٰ؟ كُواْ كَطَنْ! بَ هٜىٰزٜىٰكِيَ يَجِڟُواْرُوانْ يَهْوٜىٰهْ، يَضُواْڧِ يَهْوٜىٰهْ يَثَنْجَ نِيَّرْسَ غَمٜىٰدَ مَسِيڢَرْدَ يَشِرْيَ ذَيْ كَٰوُاْ عَكَنْسُ بَ؟ يَنْذُ مُنَ غَبْ دَ جَٰوُاْ وَكَنْمُ بَبَّرْ مَسِيڢَ!»
بَرِ ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُ حِدِمَرْ يَهْوٜىٰهْ أَڟَكَانِنْ ذَوْرٜىٰ دَ بَغَدٜىٰ سُيِ كُوكَا؞ بَرِ سُثٜىٰ «يَا يَهْوٜىٰهْ، جِ تَوْسَيِنْ مُتَنٜىٰنْكَ؞ كَدَ كَسَا جَمَعَرْ غَادُوانْكَ سُكُنْيَاتَ، حَرْ أَلْعُمَّيْ سُيِ مُلْكِنْسُ؞ دُوانْمٜىٰ ذَاعَ ثٜىٰ عَثِكِنْ ڧَبِيلُ ‹إِنَا اللَّهْ نْسُ يَكٜىٰ؟› »