مَلَكَيْ 1:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَاثٜىٰ «طَا يَنَ غِرْمَمَ بَابَنْسَ، بَاوَ كُمَ يَنَ غِرْمَمَ مَيْغِدَنْسَ؞ تُواْ، عِدَنْ نِے بَابَنٜىٰ، إِنَا غِرْمَنَ؟ عِدَنْ كُمَ نِے مَيْغِدَا نٜىٰ، إِنَا دَرَجَتَ؟ يَا كُو ڢِرِسْتُواْثِے مَاسُ رٜىٰنَ سُونَنَ، كُكَثٜىٰ، ‹تَيَيَا مُكَ رٜىٰنَ سُونَنْكَ؟› Faic an caibideil |
ڢِرِسْتُواْثِنْتَ سُنْ ٻَاتَ كُواْيَرْوَاتَا، سُنْيِ بَنْظَ دَ أَبُبُوَنَ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ دَ ڟَرْكِے؞ بَسُ نُونَ بَمْبَنْثِ ڟَكَانِنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَيْ ڟَرْكِے دَ مَرَرْ ڟَرْكِے بَ؞ بَسُ كُواْيَوَ مُتَنٜىٰ بَمْبَنْثِنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَرَرْ ڟَبْتَ دَ مَيْ ڟَبْتَبَ؞ بَنْدَ حَكَمَا سُنْ مَيْدَ رَانَكُنْ هُوتُ نَمَكُواْ نَوَ أَبِنْ بَنْظَ؞ حَرْ سُونَنَ يَڧَظَنْتُ عَثِكِنْسُ؞
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كُكَسَ كُنّٜىٰ، يَا كُو ڢِرِسْتُواْثِے! كُسَوْرَرَ، يَا غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ! كُلُورَ، يَا غِدَنْ سَرْكِے! غَمَا كَلْمُواْمِنْ حُكُنْثِ عَكَنْكُنٜىٰ؞ يَنْذُ تَاكُتَاڧَارٜىٰ! كُنْ سَا مُتَنٜىٰ عَتَرْكُواْ تَوُرِنْ سُجَّدَ أَ مِظْڢَ، كُنْ كَامَسُ دَ رَاغَ عَبَبَّنْ تُدُنْ تَبُوارْ؞
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»