مَلَكَيْ 1:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ «كُلُّمْ إِنَ ڧَوْنَرْكُ؞» عَمَّا كُكَثٜىٰ «تَيَيَا كَكٜىٰ ڧَوْنَرْمُ؟» يَهْوٜىٰهْ كُوَ يَأَمْسَ يَثٜىٰ «أَشٜىٰ! إِسُوَ بَ طَنْعُوَنْ يَعْڧُوبَ بَنٜىٰ؟ دُكْدَهَكَ نَڧَوْنَثِ يَعْڧُوبَ Faic an caibideil |
كُنْ غَاجِيَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ دَ كَلْمُواْمِنْكُ؞ دُكْدَهَكَ كُكَثٜىٰ «تَيَيَا مُكَ غَاجِيَرْ دَشِ؟» تَوُرِنْ ثٜىٰوَ «دُكْ وَنْدَ يَعَيْكَتَ مُغُنْتَا، شِينٜىٰ مُتُمِنْ كِرْكِ أَعِدُوانْ يَهْوٜىٰهْ، كُمَ يَهْوٜىٰهْ يَنَ كُوَ جِنْ دَاطِنْسُ؞» كُنَ كُمَ تَمْبَيَ ثٜىٰوَ «إِنَا اللَّهْ يَكٜىٰ وَنْدَ شِينٜىٰ مَيْ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ؟»