مَلَكَيْ 1:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 عَمَّا كُكَيِ بَنْظَ دَ سُونَنَ سَعَدَّ كُكَثٜىٰ بَغَدٜىٰنْ عُبَنْغِجِ بَكُواْمٜىٰبَنٜىٰ، كُمَ عَبِنْثِنْ دَ عَكَ أَجِيٜىٰ عَكَنْسَ أَبِنْ رٜىٰنِنٜىٰ؞ Faic an caibideil |
غَاشِ، كُكَ هُورَ مِنِ حَنْثِ كُكَثٜىٰ، ‹مُنْ غَجِ دَ إِرِنْ وَنَّنْ أَبُ ڢَا!› إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞ كُنْكَٰوُاْ أَبِنْدَ عَكَ ڨُوثٜىٰ ڧَرْڢِے دَ يَجِ كُواْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ غُرْغُ، كُواْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَرَرْ لَاڢِيَ، كُمَ وَطَنَّنْ نٜىٰ كُكَ كَٰوُاْ هَدَايُنْكُ! كُنَ ڟَمَّنِ نِے ذَنْ كَرْٻِ وَنَّنْ دَغَ حَنُّنْكُ نٜىٰ؟ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
أَݣَويْ وَنِ أَبُ مَيْ كَمَ دَ بَغَدٜىٰنْ إِتَاثٜىٰ، ڟَيِنْسَ كَمُ عُكُنٜىٰ، ڟَوُانْسَ كَمُ بِيُنٜىٰ، ڢَاطِنْسَ كُمَ كَمُ بِيُنٜىٰ؞ كُواْوَثٜىٰ ݣُونَرْ بَغَدٜىٰنَّنْ دَ تُوشٜىٰنْسَ دَ جِكِنْسَ، دُكَ نَكَتَكُواْنٜىٰ؞ سَيْ مُتُمِنْ يَثٜىٰ مِنِ «وَنَّنْ شِينٜىٰ تٜىٰبُرِنْ دَيَكٜىٰ أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ؞»