لُكَّ 5:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 غَنِنْ حَكَ، سَيْ سُكَ كِرَا أَبُواْكَنْسُ نَطَيَنْ جِضْغٍ سُذُواْ سُتَيْمَكٜىٰسُ؞ سُكَذُواْ سُكَ ثِثِّكَ جِضَاغٜىٰنْ بِيُ دَ كِيڢِ، حَرْ جِضَاغٜىٰنْ سُكَ كُسَ نُڟٜىٰوَ سَبُواْدَ نَوْيِ؞ Faic an caibideil |
كَيْ كُمَ أَبُواْكِنْ عَيْكِنَ مَيْ أَمِنْثِ، إِنَ ضُواْڧُوانْكَ كَتَيْمَكِ وَطَنَّنْ مَاتَا، سَبُواْدَ سُنْ شَا ڢَامَ تَرٜىٰدَنِ عَثِكِنْ عَيْكِنْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے؞ حَكَ مَا كِلٜىٰمٜىٰنْ دَ سَوْرَنْ أَبُواْكَنْ عَيْكِنَ، وَطَنْدَ سُونَيٜىٰنْسُ سُكٜىٰ أَرُبُوثٜىٰ أَ لِتَّڢِنْ رَيْ؞