لُكَّ 4:6 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا6 شَيْطَنْ يَثٜىٰ مَسَ «ذَنْ بَاكَ إِيكُواْ عَكَنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ دَ دُكْ طَوْكَكَرْسُ، غَمَا دُكَنْ وَطَنَّنْ أَنْبَانِسُ؞ كُمَ ذَنْعِيَ بَايَرْ وَدُكْ وَنْدَ نَكٜىٰسُواْ إِنْبَاشِ؞ Faic an caibideil |
دَبَّرْدَ نَغَنِ تَيِ كَمَ دَ دَامِسَ، عَمَّا تَنَدَ مَنْيَنْ ڧَڢَاڢُ مَاسُ غَاشِ سُواْسَيْ دَ دُواْغَيٜىٰنْ ڧُمْبَ كَمَرْ نَوَتَ نَامَنْ دَاجِنَّنْ بٜىٰيَرْ، بَاكِنْتَ كُمَ يَيِ كَمَرْ نَذَاكِ؞ دُواْدُواْنَّنْ مَيْ صِڢَّرْ مَثِيجِ كُوَ يَا بَادَبَّرْ ڧَرْڢِنْسَ دَ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ دَ كُمَ إِيكُوانْسَ مَيْغِرْمَ؞