13 دَ شَيْطَنْ يَغَمَ ڠُودَ عِيسَىٰ عَتَكُواْوَنٜىٰ غٜىٰڢٜىٰ، سَيْ يَبَرْشِ نَطَنْ لُواْكَثِ؞
سَعَنً شَيْطَنْ يَبَرْشِ؞ سَيْ مَلاَىِٕكُ سُكَذُواْ سُكَيِ مَسَ حِدِمَ؞
عَمَّا عِيسَىٰ يَثٜىٰ مَسَ «أَ رُبُوثٜىٰ يَكٜىٰ كُمَ ثٜىٰوَ « ‹كَدَ كَڠُودَ عُبَنْغِجِ اللَّهْ نْكَ؞› »
سَيْ عِيسَىٰ يَكُواْمَ غَلِيلِ، إِيكُوانْ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے كُمَ يَنَ تَرٜىٰ دَشِ؞ لَابَرِنْسَ يَكَيْ كُواْعِنَ عَكٜىٰوَيٜىٰنْ؞
بَذَنْ ڧَارَيِ مُكُ مَغَنَ مَيْ يَوَبَ، دُواْمِنْ مَيْ مُلْكٍ دُونِيَرْ نَنْ يَنَ ذُوَا، عَمَّا بَاشِ دَ إِيكُواْ عَكَيْنَ؞
غَمَا بَبَّنْ ڢِرِسْتِ نَنْ نَامُ بَا وَنِنٜىٰ وَنْدَ بَيْدَامُ دَ كَاسَوَرْمُبَ؞ أَعَ، شِينٜىٰ وَنْدَ عَكَ ڠُودَاشِ تَكُواْوَثٜىٰ حَنْيَرْ دَ عَكَنْ ڠُودَمُ، عَمَّا ڢَا بَيْيِ وَنِ ذُنُوبِبَ؞
دُواْمِنْ حَكَ سَيْ كُمِيڧَ كَنْكُ طُنْغُمْ غَ اللَّهْ؞ كَدَ كُبَا شَيْطَنْ دَامَ، شِيكُوَ ذَيْ غُجٜىٰ مُكُ؞