يَنْذُ ڢَا يَهْوٜىٰهْ يَا ثٜىٰمِنِ، «بَاوَنَ، عَيْكِنْدَ نَبَاكَ نَتَادَ ذُرِيَرْ يَعْڧُوبَ، نَمَيَرْدَ ضَغُواْوَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ، ڧَرَمِنْ أَبُنٜىٰ؞ ذَنْ كُمَسَا كَذَمَ حَصْكٜىٰ غَ أَلْعُمَّيْ، دُواْمِنْ ثٜىٰتُواْنَ يَكَيْ حَرْ إِيَاكَرْ دُونِيَا؞»