2 سُكَثٜىٰمَسَ «غَيَ مَنَ إِظْنِنْ دَ كَكٜىٰ دَشِ دَ كَكٜىٰيِنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ؞ وَيَبَاكَ إِظْنِنْ؟»
سَيْ مُتُمِنْ يَأَمْسَ يَثٜىٰ «وَ يَانَطَكَ سَرْكِے كُواْ مَيْ شَرِيعَ عَكَنْمُ؟ كَنَ نُڢِ كَكَشٜىٰنِ كَمَرْ يَدَّ كَاكَشٜىٰ مُتُمِنْ مَصَرْ نٜىٰ؟» سَيْ مُوسَٰى يَجِڟُواْرُواْ سُواْسَيْ، يَثٜىٰ أَ رَنْسَ «أَشٜىٰ! مُتَنٜىٰ سُنْ سَنْ أَبِنْدَ نَعَيْكَتَ؞»
وَتَرَانَ عِيسَىٰ يَشِغَ هَيْكَلِ يَنَ كُواْيَرْوَا، يَنَ كُمَ وَعَظِنْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے غَ مُتَنٜىٰ، سَيْ مَنْيَنْ ڢِرِسْتُواْثِے دَ مَلَمً كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى تَرٜىٰدَ شُوغَبَنِّنْ جَمَعَ سُكَذُواْ
عِيسَىٰ يَأَمْسَ مُسُ يَثٜىٰ «نِے مَا ذَنْيِ مُكُ وَتَ تَمْبَيَ؞ كُغَيَ مِنِ،
سَيْ شُوغَبَنِّنْ يَهُودَاوَا سُكَ تَمْبَيِ عِيسَىٰ سُكَثٜىٰ «تُواْ، وَثٜىٰ عَلَمَرْ بَنْ مَامَاكِثٜىٰ ذَاكَيِ مَنَ وَدَّ ذَاتَ نُونَ ثٜىٰوَ كَنَدَ إِيكُوانْ يِنْ دُكَنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ؟»
عَمَّا مَيْ ثُوتَرْ طَنْعُوَنْسَ يَتُرٜىٰ مُوسَٰى غٜىٰڢٜىٰ، يَثٜىٰ، ‹وَ يَسَاكَ كَذَمَ شُوغَبَنْمُ دَ أَلْڧَلِنْمُ؟
«كُو مَاسُ تَوْرِنْ كَيْ، مَاسُ تَوْرِنْ ذُوثِيَا، مَاسُ كُنّٜىٰنْ ڧَشِ، كُلُّمْ كُنَ ڧِنْ بِيَيَّ دَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞ يَدَّ كَاكَنِّنْكُ سُكَيِ، حَكَ كُو مَا كُكٜىٰيِ؞