42 دَ عِيسَىٰ يَثِكَ شٜىٰكَرَا غُواْمَشَا بِيُ دَ حَيْڢُوَ، سَيْ سُكَجٜىٰ بِكٍ كَمَرْ يَدَّ سُكَ سَابَا؞
سَوْ عُكُ عَكُواْوَثٜىٰ شٜىٰكَرَا، دُواْلٜىٰنٜىٰ كُواْوَنٜىٰ نَمِجِ عَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَذُواْ غَبَنَ، نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ؞
كُواْوَثٜىٰ شٜىٰكَرَا إِيَايٜىٰنْ عِيسَىٰ سُكَنْجٜىٰ عُرُوشَلِيمَ دُوانْ بِكٍ ڧٜىٰتَرٜىٰوَ؞
دَ بِكٍ يَڧَارٜىٰ، سُكَ كَامَ حَنْيَ دُواْمِنْ سُكُواْمَ غِدَا، عَمَّا عِيسَىٰ، طَنْ يَرُواْنَّنْ، يَڟَيَ عَبَايَ أَ عُرُوشَلِيمَ، بَ دَ سَنِنْ إِيَايٜىٰنْسَبَ؞
دَغَ نَنْ سَيْ عِيسَىٰ يَذُواْ نَظَرٜىٰتْ، عِنْدَ يَيِ غِرْمَ؞ يَشِغَ مَجَمِعَ أَ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ كَمَرْ يَدَّ يَسَابَا؞ يَتَاشِ ذَيْ يِكَرَاتُ كٜىٰنَنْ،
دَ يَكَيْ غَلِيلِ، سَيْ مُتَنٜىٰنْ غَلِيلِ سُكَ كَرْٻٜىٰشِ حَنُّ بِيُ بِيُ دُواْمِنْ سُو مَا سُنْجٜىٰ بِكٍ ڧٜىٰتَرٜىٰوَ أَ عُرُوشَلِيمَ، سُكَ كُمَ غَ دُكْ أَبِنْدَ عِيسَىٰ يَيِ؞