لُكَّ 14:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 شِے وَنْدَ يَكِرَاكُ دُكَ بِيُ كُوَ ذَيْذُواْ يَثٜىٰمَكَ، ‹تَاشِ، كَبَا وَنَّنْ وُرِے؞› كَغَا، ذَاكَجِے كُنْيَا، دُوانْ ذَاكَ كُواْمَ كَنْ وُرِنْ ذَمَ مَرَرْ دَرَجَ؞ Faic an caibideil |
كُحَيْڢَرْ دَ حَلِنْ رَايُوَا مَيْݣَوْ وَنْدَ ذَيْ نُونَ ثٜىٰوَ كُنْ تُوبَ، كَمَرْ إِتَاثٜىٰنْ دَ يَحَيْڢِ یَیَ مَاسُ ݣَوْ؞ كَدَ كُيِ تُنَانِ أَ ذُوثِيَارْكُ ثٜىٰوَ ‹إِبْرَٰهِيمْ نٜىٰ بَابَنْمُ؞› غَمَا إِنَ ڢَطَا مُكُ، اللَّهْ يَنَدَ إِيكُواْ يَتَادَ یَیَ دُواْمِنْ إِبْرَٰهِيمْ دَغَ دُووَڟُنَّنْ؞