2 عِيسَىٰ يَأَمْسَ مُسُ يَثٜىٰ «دُوانْ أَنْكَشٜىٰ غَلِيلَاوَنَّنْ حَكَ، كُنَ ڟَمَّنِ سُنْڢِے كُواْوَ ذُنُوبِ كٜىٰنَنْ أَ غَلِيلِ؟
أَ دَيْدَيْ وَنَّنْ لُواْكَثِ، وَطَنْسُ مُتَنٜىٰنْ دَسُكٜىٰ أَوُرِنْ سُكَ غَيَ وَ عِيسَىٰ لَابَرِنْ غَلِيلَاوَنْ دَ بِلَتُسْ يَسَا عَكَ كَشٜىٰ لُواْكَثِنْ دَسُكٜىٰ مِيڧَا وَ اللَّهْ هَدَايَرْسُ؞
سَمْ! إِنَ غَيَ مُكُ، عِدَنْ بَكُ تُوبَ عَكَنْ لَيْڢُواْڢِنْكُ بَ، دُكَنْكُ ذَاكُ هَلَّكَ كَمَرْسُ؞
كُواْ كُوَ مُتَنٜىٰ شَا تَݣُوسْ طِنَّنْ دَ حَصُومِيَا تَڢَاطِ عَكَنْسُ أَ سِلُوَمْ، يَكَشٜىٰسُ، كُنَ ڟَمَّنِ سُنْڢِے دُكْ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ عُرُوشَلِيمَ ذُنُوبِ نٜىٰ؟
سَيْ أَلْمَجِرَنْسَ سُكَ تَمْبَيٜىٰشِ سُكَثٜىٰ «مَلَمْ، ذُنُوبِنْ وَنٜىٰنٜىٰ يَسَا أَنْحَيْڢِ وَنَّنْ مُتُمْ مَكَهُواْ؟ ذُنُوبِنْسَ نٜىٰ، كُواْ ذُنُوبِنْ إِيَايٜىٰنْسَ؟»
دَ مُتَنٜىٰنْ وُرِنْ سُكَغَ مَثِيجِنْ يَنَ لِلُواْ أَ حَنُّنْ بُلُسْ، سَيْ سُكَثٜىٰ وَجُونَنْسُ «لَلَّيْ مُتُمِنَّنْ مَيْ كِسَنْ كَيْنٜىٰ! غَاشِ، كُواْدَيَكٜىٰ يَڟِيرَا دَغَ تٜىٰكُ، دُكْدَهَكَ أَلْحَكِ يَنَ بِنْسَ سَيْ يَمُتُ؞»